Ik reed, zoals ik als moeder wel vaker doe, door de buurt om er voor te zorgen dat mijn gezin niets te kort komt. Tot ik plots op de rem ging staan. Er stond namelijk een tafel langs de weg met daarop een paar dozen appelen en een bord: "Gratis appelen voor appelmoes"
Geen idee of het nu het woord 'gratis' of het woord 'appelen' was dat me deed stoppen maar ik nam, na een babbeltje te hebben gedaan met de gulle gever, een doos mee naar huis.
Het ruikt hier ondertussen heerlijk naar warme appel. Morgen doen we een tweede ronde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten