dinsdag 19 januari 2016

Ijstip

Vanmorgen hoorde ik op de radio een geweldige milieu-tip. Zo simpel dat zelfs ik het had kunnen bedenken maar niet dus. De volle eer gaat naar de weervrouw van Q-music. Geen idee hoe ze heet maar ongetwijfeld zijn er onder u die het wel weten.

Tip luidt als volgt: Ontdooi uw vriezer regelmatig. Dat neemt de extra ijslagen in uw vriezer weg en optimaliseert het rendement ervan. (Nu dat wisten we al).
En dan is het natuurlijk NU de moment om dat massaal even te gaan doen want buiten vriest het voor de moment heerlijk, als u dat al gemerkt zou hebben.

Haal dus vanavond, als het buiten lekker koud is, uw vriezer leeg en leg de inhoud buiten. Laat de vriezer ontdooien, kuis hem eens properkens uit en leg nadien de inhoud terug in de geoptimaliseerde vriezer.

Meteen eens een goed moment om alles wat reeds jaren over datum is weg te smijten en te ontdekken wat er nu weeral in dat potteke van de afhaalchinees zonder etiket zit.

Ik wens jullie vanavond veel vreugde en plezier. En denk eraan: het milieu zal u wederom zeer dankbaar zijn.

P.S.: Mocht u niet beschikken over een plekje buiten raad ik u aan het niet op straat te zetten. We willen u geen GAS boete bezorgen natuurlijk. U zal dan inventief op zoek moeten naar een alternatief. Ook leuk.


zaterdag 9 januari 2016

Deprimerend

Gisteren had ik weer een les 'Wereldbrede uitdagingen'. Het is een vak dat gegeven wordt in het laatste jaar van de opleiding Sociaal Werk aan de KdG. Ik dacht in het begin dat het over armoede zou gaan en hoe mensen over heel de wereld elkaar beïnvloeden en zo.

De docent is 'nogal ne rare' zoals hij het zelf zegt. Hij is GROEN en dan bedoel ik niet van kleur maar wel van instelling. En dat vertaalt zich enorm naar de cursus.
Hij geeft dit vak al zeven jaar en is er vol van. Hij weet dan ook veel en staat gelukkig, in tegenstelling tot andere docenten, open voor feedback vanuit de zaal.

Ik vind zo'n les wel interessant natuurlijk en ga graag. Ook al betekent dat, dat je om 8.15u al in de les moet zitten. Er komen veel statistieken, cijfers en statements bij kijken dus je kan er maar best je hoofd bij houden. Wat niet altijd makkelijk is als je naast je beste vriendin zit.

Maar gisteren ging het over het toekomstperspectief van de aarde en onze rol daar in en de rol van de aarde etc.
En toen had ik even een moment van twijfel. Waarom doe ik dit toch allemaal? Waarom probeer ik mensen te overtuigen om milieuvriendelijk te gaan leven? Waar steek ik mijn energie toch in? En bovenal: Ik ben helemaal niet zo goed bezig omdat de overheid geen restricties kan/durft/mag opleggen.
Heeft het allemaal wel nog zin? Binnen een aantal generaties is het hier gedaan en stikken we allemaal door de toegenomen CO2. Ik kan daar als kleine mens niks aan veranderen zo helemaal alleen.

Half depressief ben ik de klas verlaten. De namiddag bracht soelaas, gezelligheid en rust. En dan kwam ik tot het besef dat ik gewoon nog harder moet proberen. Nog beter mijn best moet doen. Want ik heb al mensen kunnen overtuigen. Ik heb al mensen mee op pad genomen. En dat worden er hopelijk alleen nog meer.