Vorig jaar plukte ik nog bessen in de buurt waar we wonen. Een beetje hier en een beetje daar om een zielig beetje siroop te maken. Ik geloof dat ik toen 7 flesjes kon vullen.
Het maken van de siroop vergt veel werk en dus besloten we om de dag nadien met het gezin te gaan wandelen op een plek uit ons wandelboek. Hingen daar toch geen ontelbare vlierbessen te pronken zeker? Ik werd er op slag vrolijk en misselijk tegelijk van. De zin om nog eens zo veel werk te verzetten was me nu wel vergaan. Dus besloten we om dit jaar terug naar daar te gaan, gewapend met emmers en scharen.
En de kinders hielpen mee. De ene met al wat meer enthousiasme dan de andere maar ieder op zijn manier.
De meeste bessen ontdeden we ter plekke al van hun scherm. (Wat achteraf gezien niet nodig bleek, maar dat weten we dan weer voor volgend jaar)
Thuis werden de bessen gekookt en gezeefd en een nachtje lang uitgedrupt.
Flesjes werden uitgehaald en gesteriliseerd.
Het sap werd nog eens goed opgekookt met de nodige hoeveelheid suikerkristallen en de flesjes werden zorgvuldig gevuld.
Dit jaar zijn het 24 kleintjes en 1 grote. Ik denk dat we de winter wel door komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten