Mijn meme was dochter van een beenhouwer. Zij wist wat goed en slecht was. Er werd dan ook veel vlees gegeten thuis want van een vegetarische burger hadden mijn ouders nog nooit gehoord.
Natuurlijk was er wel kip en vis van tijd tot tijd of een eitje bij de spaghetti maar vaak was het een lekker stukje runds- of varkensvlees.
Ik denk dat ik 16 jaar was toen ik voor het eerst zo'n veggie-burger in het gezin introduceerde. Een echte knaller is het nooit geworden. En ik denk ook niet dat mijn ouders sinds mijn vertrek uit het ouderlijk huis, ooit nog een veggie-burger hebben aangeraakt.
Eens van thuis weg werd het financieel wat krap en werd er vaker vegetarisch gegeten. Uiteindelijk strandde het veggie-gebeuren op een enkele keer per week en zelfs dat halen we sommige weken niet. Ah nee, want een schelletje charcuterie voor op de boterham is toch zo lekker.
Tot je een nuchtere vegetariër in je klas krijgt die je omver slaat met een oersterk standpunt en een resem aan achtergrondinfo om "U" tegen te zeggen. Zij zet me met mijn twee voeten op de grond, geeft me een klap in mijn gezicht en ik zeg volmondig "Dank u'" want ik heb het verdiend. Ik ben toch niet echt goed bezig.
Voornemen is dus weer hernieuwd. Eerst was het plastic, dan afval in het algemeen, dan werd het gezonde voeding en nu vlees.
Vegetariër zal ik waarschijnlijk nooit worden. We proberen eerst maar eens af te kicken.
En als ik het niet doe voor het milieu, dan wel voor mijn allerliefste koe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten